mp3

Τετάρτη 29 Μαρτίου 2017

Άσπρο





Λένε πως λίγο πριν πεθάνεις όλη σου η ζωή περνάει σαν ταινία μπροστά απ'τα μάτια σου,
δεν είδα τίποτα, θυμάμαι μόνο που ευχήθηκα να έχω πεθάνει και δεν έπιασε ούτε η ευχή.
Το σώμα μου είναι μελανιασμένο, πονάω παντού, κοιμάμαι συνέχεια κι όλα γύρω είναι άσπρα,
θα μπορούσε να'ναι και φυλακή αλλά δεν είναι, όλα εδώ είναι πολύ άσπρα για φυλακή κι έπειτα στο παράθυρο δεν έχει κάγκελα.
Ελπίζω ακόμα ότι μπορεί να γίνει μιά ανατροπή τέτοια που θα πεθάνω και σκέφτομαι συνέχεια πόσα λιγότερα θα είχα τώρα να σκέφτομαι αν απλά είχα πεθάνει.
Το μυαλό μου θα ήταν πιο ήρεμο και δεν θα ήταν πια και τόσο σημαντικό εφόσον θα είχα πεθάνει, τουλάχιστον για'μένα, τώρα αναγκάζομαι και σκέφτομαι πράγματα που κανονικά δεν θα έπρεπε να σκέφτομαι.
Έχει κι άλλους ανθρώπους εδώ, ίσως κι αυτοί να προτιμούσαν να έχουν πεθάνει, δεν μπορώ να τους ρωτήσω γιατί δεν τους ξέρω, ούτε αυτοί με ξέρουνε κι αν γίνει η ανατροπή εφόσον με γνωρίσουνε, μπορεί και να τους λυπήσω, άσ'το.
Έπειτα δεν ξέρω καν αν μπορώ να μιλήσω, την τελευταία φορά που νόμισα ότι κάτι είπα στην πραγματικότητα δεν άκουσα να βγαίνει κάποιος ήχος.
Είμαι μόνη μου, το τηλεφωνο μου δεν χτύπησε ούτε μία φορά κι αυτό είναι λίγο στενάχωρο, αλλά είναι κι ανακουφιστικό μαζί.
Δεν έχω ιδέα τί γράφω κι απλά κρατάω παρέα στον εαυτό μου. 



Freedom






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου