mp3

Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013

Δεν με νοιάζει




Έχεις περάσει ποτέ από την φάση του: ''Δεν με νοιάζει;'' Μιά τέτοια σαν να περνάω κι εγώ τώρα. Λίγο πριν την θεαματική  είσοδο της τρίτης δεκαετίας στην ζωή μου και το 30 να φαντάζει στο μυαλό μου σαν φωτεινή επιγραφή από νέον που με κοιτάζει ήδη από την απέναντι γωνία σαν να θέλει κάτι να μου πει, αλλά και κάπου σαν να μη του βγαίνει και τελικά να το αφήνει...

Νιώθω εγκλωβισμένη στο σώμα μιάς που μπαίνει στα 30 αλλά αν με ρωτήσετε, νιώθει σχεδόν 20, όλα αυτά που έγιναν, όλα αυτά που δεν έγιναν κι όλα αυτά που θα έπρεπε ήδη να έχουν γίνει και δεν μιλάω για γάμους κι αηδίες (μπίου!) μιλάω για πράγματα που υποτίθεται πως θα έπρεπε να έχω κάνει μέχρι τα 30, που οι περισσότεροι ελπίζαμε πως θα έχουμε καταφέρει μέχρι αυτή την ηλικία.

Αλήθεια τώρα.. Γιατί βάζουμε σαν όριο ηλικίας τα 30; Εκει τελειώνει κι η ζωή μας ή απλά αποτελεί μιά ηλικία ορόσημη για πράγματα που θα έπρεπε να έχουν επιτευθεί; Θέλω να πω υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος που βάζουμε αυτήν ειδικά την ηλικία σαν σημείο μιάς μίνι απογραφής των όσων έχουμε κάνει μέχρι τώρα; Δηλαδή σαν να λέμε ότι στα 30 σε ψιλοπήραν και τα χρόνια τόσο που ότι έκανες έκανες κι ότι ήταν να γίνει έγινε ήδη;  Αν κάτσεις να το καλοσκεφτείς είναι κομματάκι κουτό, ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή:

Κανόνας 1ος : Δεν υπάρχουν όρια, τα όρια τις περισσότερες φορές τα θέτουμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας, είτε για να τα ξεπερνάμε, είτε για να να μην καταφέρουμε να τα ξεπεράσουμε ή ούτε καν να τα προσεγγίσουμε και να μπορούμε ύστερα να φορτώσουμε άνετα τον εαυτό μας με ένα σωρό ενοχές.
Κανόνας 2ος : Καμιά ηλικία δεν αποτελεί αιτία και καμιά είσοδος σε οποιαδήποτε δεκαετία της ζωής σου δεν αποτελεί καλή δικαιολογία για να φορτώσεις τον εαυτό σου με ενοχές.
Κανόνας 3ος : Σε κάθε χρόνο που φεύγει από την ζωή σου διεκδίκησε το δικαίωμα να νιώθεις πληρέστερος ακόμα κι αν δεν έχεις καταφέρει να αποκτήσεις το καινούργιο αμάξι που πάντα ονειρευόσουν ή την προαγωγή που πάντοτε περίμενες. Η ζωή σου δεν έχει ανάγκη από καλύτερα υλικά αγαθά, προκειμένου να είναι αυτή που πάντα ονειρευόσουν, αλλά πρωτίστως από ένα περιβάλλον με καλύτερους ανθρώπους και σωστές συμπεριφορές κι αν έχεις καταφέρει να το έχεις αυτό, έχεις πολλά περισσότερα από ότι αν είχες απλά το αμάξι.
Κανόνας 4ος : Ένας γάμος που δεν έχει έρθει μέχρι τα 30 σου χρόνια, δεν σε κάνει απαραίτητα πιο επιτυχημένο, θυμήσου ότι δεν υπάρχει καμιά συνταγή για την επιτυχία του οποιουδήποτε γάμου που δεν ήρθε στην κατάλληλη ώρα και με τον κατάλληλο σύντροφο κι ότι σίγουρα μπορεί να μην έχεις βρει ακόμα τον σύντροφο της ζωής σου, αλλά και πάλι είναι πολύ καλύτερο απ'το να να είχες παντρευτεί στα 20 σου, κάποιον που τον νόμιζες για αυτόν, να είχες χωρίσει και να πληρώνεις τώρα μιά διατροφή για ένα παιδί που δεν βλέπεις και σχεδόν ποτέ.
Κανόνας 5ος : Τα περισσότερα πράγματα στην ζωή μας βλέπουν όπως τα βλέπουμε, αν εσύ θεωρείς τον εαυτό σου αποτυχημένο, η ζωή θα σε κοιτάει κι αυτή πάντα σαν έναν τέτοιο και σε αυτό το κομμάτι, πραγματικά κανέναν ρόλο δεν παίζει η ηλικία.
Κανόνας 6ος : (και τελευταίος) Τα παιδιά δεν έρχονται στην ζωή μας για να καλύψουν την ματαιοδοξία μας κι εμένα μου αρέσουν πολύ τα ροζ παπουτσάκια με τα στρασάκια που κυκλοφορούν τώρα τελευταία στην αγορά και κάπου, κάπου ίσως και να μελαγχολώ λιγάκι που δεν έχω παιδάκι κι ένα χαριτωμένο πατουσάκι για να του τα φορέσω, αλλά δεν θα αποτελούσαν ποτέ τον μόνο λόγο για να κάνω ένα.

Κι αφού τελειώσαμε με τους κανόνες, πάμε και στην ουσία, όλοι εμείς που είμαστε 30 ή πλησιάζουμε ή είμαστε λίγο μετά ή και πολύ μετά καλώς και κάνουμε έναν μίνι απολογισμό πεπραγμένων για να δούμε πως και τι, το πόσο όμως θα αφήσουμε να μας επηρεάσει το τι δεν.. Είναι καθαρά και μόνο στο δικό μας χέρι, ή καλύτερα στον τρόπο σκέψης μας, η κάθε ηλικία κι η κάθε φάση της ζωής μας έχει μιά χάρη τέτοια που όμοια της στα αλήθεια δεν υπάρχει κι ειλικρινά θεωρώ πολύ λίγα τα 30 χρόνια για να θεωρεί κάποιος ότι έκλεισε ένας κύκλος, θέλω να το βλέπω περισσότερο σαν το ότι ένας νέος, άλλος κύκλος ανοίγει και περίπου κάπως έτσι μπήκα κι εγώ στην φάση του ''δεν με νοιάζει'', δεν με νοιάζει για τα χρονοδιαγραμματά σας, δεν με απασχολούν τα όρια που οι περισσότεροι βάζετε στους εαυτούς σας για να προφτάσετε να τους αξιολογήσετε σαν επιτυχημένους ή αποτυχημένους, γιατί δεν με νοιάζει για το τι δεν κατάφερα, ίσως απλά να μην ήταν η ώρα τους, με νοιάζουν όμως  όλα αυτά που είναι μπροστά κι ήδη με περιμένουν..



Να με χαίρεστε και καλό μας μήνα!
(Είναι ο μήνας των γενεθλίων μου αυτός, οπότε έχω κάθε λόγο να πιστεύω ότι θα είναι κι ο πιο συναρπαστικός..)

Σας φιλώ!








Freedom






2 σχόλια:

  1. να σε χαιρομαστε δε λες τιποτα!
    περιμενω τουρτα την ημερα των γενεθλιων σου! κανονισε! χιχιχ

    φιλακια πολλα! χαρηκα παρα πολυ που διαβασα και παλι κατι δικο σου! οπως παντα με μαγεψες!

    φιλακιααα και καλο μηνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχα!! Επέστρεψα, επέστρεψα! Εννοείται και γιατί όχι κι απ'τα χεράκια μου, μιάς και στην μαγειρική, όχι να το παινευτώ αλλά το'χω! ;) Απλά νομίζω ότι το συγκεκριμένο blog (δηλαδή το δικό μου) έχει παραπέσει βαρύ δεν είναι και το πλέον κατάλληλο ίσως σαν χώρος για να φιλοξενήσεις τούρτες και πάρτυ! Βέβαια ποτέ δεν είναι αργά και για κάποιες αλλαγές.. !! ;)
      Σ'ευχαριστώ για τις ευχές σου αν και πιστεύω ότι έτσι κι αλλιώς θα τα ξαναπούμε και πριν τις 7, σε κάτι δικό σου, σε κάτι δικό μου.. Σε δουλειά να βρισκόμαστε! Χεχε
      Σε φιλώ και σου εύχομαι όσο κρύο και να έχει έξω ο φετινός Νοέμβριος, τόσο ζεστές να είναι οι αγκαλιές που σε θα κρατούνε ζεστή! Αααααχ!!

      Διαγραφή