Όλα όσα δεν σου είπα

Σαν κόμπος στον λαιμό οι λέξεις, σαν πέτρες που έχουν κατακάτσει τόσο βαριές σε βυθό και δεν βγαίνουν απ'το στόμα, λένε πως άμα κρατήσεις κάτι μέσα σου για πολύ καιρό και χωρίς να το μοιραστείς, αυτό γίνεται εφιάλτης σου και μέσα από το υποσυνειδητό σου σε κυνηγά τα βράδια, κάθε βράδυ..
Είναι που φοβάσαι να ομολογήσεις τα όσα σκέφτεσαι, είναι που δεν ξέρεις ποτέ στα αλήθεια πότε είναι όντως η τελευταία φορά που βλέπεις κάποιον.
Αν ήξερα πως αυτή ήταν η τελευταία φορά που θα σε έβλεπα θα σου έλεγα να προσέχεις, να προσέχεις αυτό που είσαι, να προσέχεις γιατί είσαι εσύ.
Αν γνώριζα πως η πόρτα που άνοιξα εκείνο το βράδυ θα με έστελνε τόσο μακριά απ'τα όσα ζήσαμε κι απο'σένα, θα έκλεβα ένα χαμογελό σου για να το'χω συντροφιά τις ώρες που μου λείπεις.
Θα προσπαθούσα να χορτάσω το χάδι σου, το αγγιγμά σου και να πιω σταλιά, σταλιά την κάθε μας στιγμή, σαν ένα κρασί που ποτέ μου δεν κατάφερα να χορτάσω.
Αν δεν έφευγα τόσο σιωπηλή θα σου φώναζα σ'αγαπώ για πρώτη φορά με όλη μου την δύναμη μέχρι να νιώσω τα λόγια μου να βγαίνουν από το σώμα μου για να μην μου σκίζουν πια τα σωθικά.
Θα άφηνα στον αέρα ένα άρωμα που να μην θυμίζει πόνο, ούτε εγκατάλειψη, γιατί αυτός που φεύγει δεν σημαίνει πάντα ότι πονά λιγότερο, αλλά ότι κάποιες φορές σταματά να περιμένει πράγματα τα οποία δεν πρόκειται ποτέ να συμβούν.
Αν γνώριζα ότι ήταν το τελευταίο μας βράδυ, θα σου έλεγα πόσο ξεχωριστός υπήρξες για'μένα, τόσο που κάθε μου σκέψη σε περικλείει και που κάθε μου τόλμημα θα ήθελε να έχει έστω λίγη από την αποδοχή σου, αυτήν που σχεδόν πάντα μου την στερούσες.
Θα σου έλεγα, έστω και καθυστερημένα, πως όχι, εκείνο το βράδυ που με ρώτησες για το αν γυρεύω κοπλιμέντα δεν ήθελα κοπλιμέντα, έναν δικό σου καλό λόγο επιτέλους ήταν και το μόνο που αναζητούσα.
Θα σου έλεγα πως οι φίλοι δεν φιλιούνται στο στόμα με τους φίλους τους για να τους παρηγορήσουν από κάτι που τους είπαν οι ίδιοι και τους πλήγωσαν, οι φίλοι δεν φιλιούνται στο στόμα γαμώ!
Θα έμενε ακόμα να σου πω πως δεν σταμάτησα ποτέ να σκέφτομαι την εκδρομή που μου πρότεινες να πάμε, μα ποτέ μας δεν πήγαμε, (να και κάτι για το οποίο ίσως να φταίω λίγο κι εγώ) όπως επίσης και το μπάνιο στην θάλασσα που ενώ μου πρότεινες, ποτέ μας δεν κάναμε.. Και πόσα ακόμα; Θα σου έλεγα συγγνώμη, συγγνώμη που η αγάπη μου για'σένα δεν με άφησε να φύγω λίγο νωρίτερα, θα σου έλεγα συγγνώμη γιατί ίσως σε έκανα με τον καιρό να με συνηθίσεις, μόνο για αυτό, μιάς και τώρα ξέρω ότι δεν ήμουν τίποτα παραπάνω για'σένα.
Ίσως να προλάβαινα να σου πω ότι για'σένα μπορεί να ήμουν κάτι που ποτέ δεν έμαθα, αλλά ότι για'μένα ήσουν στα αλήθεια ο ένας, ο μόνος και πόσο το'θελα να ήσουν κι ο παντοτινός, πως όταν κάναμε έρωτα εγώ χανόμουν, δεν υπήρχα, υπήρχες μόνο εσύ και το όνειρο.
Θα σου έλεγα αντίο, γιατί αν κοντά σου έμαθα κάτι πολύ καλά είναι το πως είναι να χάνεσαι κι ο άλλος να μην ξέρει αν κάποτε θα σε ξαναδει...
Πήρα έναν δρόμο που από την αρχή που τον επέλεξα δεν ήξερα το που θα με βγάλει, αλλά έτσι κι αλλιώς τώρα πια γνωρίζω ότι όπου κι αν είμαι από την στιγμή που θα βρίσκομαι μακριά σου, θα έχει πάντα σκοτάδι κι όνειρα που τα αφήσαμε στην μέση. 



Αντίο.




Freedom