Γεμίζεις μιά βαλίτσα με δυό στιγμές και φεύγεις, αδυνατείς ν'ακούσεις την φωνή που με όλη της την δύναμη σου φωνάζει : ''Μείνε'' Στέκεσαι αμείλικτος μπροστά στο συναίσθημα που ξετυλίγεται τώρα μπροστά σου και καταχωνιάζοντας αυτές τις δυό τελευταίες και πιά πολύτιμες στιγμές, όσο πιο βαθιά γίνεται στην βαλίτσα σου, φεύγεις.
Ίσως δεν ήσουν πολύ δυνατός.
Ίσως ήμουν πολύ πολύπλοκη.
Ο καιρός άλλαξε, θα βρέξει.
Τα ρυάκια του νερού που θα βρεθούν στον δρόμο σου να δείχνουν πάντα προς τα'μένα...
Κι ας είναι ο δρόμος σου αλλού
κι ας μην ήσουν τόσο δυνατός
κι ας βρέξει.
Πάντα βρέχει πάνω στους πιο δυνατούς.
Εσύ άνοιξε το παραθυρό σου, τελείωσε τώρα.
Freedom
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου